216 Views
Ryk w powietrzu
trasy, marszruty, plany
prawda gdzieś blisko krąży
nie ma znaczenia kto ty
nie ma znaczenia skąd ty
będziemy czekać na noc
w nocy nie widać spojrzeń
lecz słychać ryk w powietrzu
tylko ten ryk w powietrzu
przyszłość nie przyjdzie więcej
przeszłość już nie istnieje
zmienić coś już za późno
zrobić coś już za późno
co nasze ludzkie serca
mogą tu zrobić, nie wiem
gdy brzmi ten ryk w powietrzu
tylko ten ryk w powietrzu
wszystko się rozwaliło
nie zmarły tylko duchy
duchy wzlatują w niebo
dusze wzlatują w niebo
zatrzymaj się na chwilę
nic nie mów, tylko słuchaj
słyszysz ten ryk w powietrzu
tylko ten ryk w powietrzu
Promyczek światła
Nagroda już jest gotowa, gotowe są laudacje,
Więc trzeba odnaleźć tego, co zrobi ten trudny krok,
Co sam, we właściwym czasie odejdzie z przyjemnej pracy.
A każdy promyczek światła odnajdzie swój własny mrok.
Żyjemy, marzymy zawsze o szczęściu i o miłości,
Czekamy na jasną przyszłość, czekamy za rokiem rok,
A śmierć ma gotowe plany, odnajdzie nas bez trudności.
A każdy promyczek światła odnajdzie swój własny mrok.
Za każdą modlitwą może znajdować się czarna próżnia,
Za każdym uśmiechem możesz odnaleźć kamienny blok,
Więc ratuj swe cenne życie, dopóki nie jest za późno,
I każdy promyczek światła odnajdzie swój własny mrok.
Вадим Фомин. Лопасти режут воздух
вехи, маршруты, точки
истина где-то рядом
важно ли, кем ты создан
важно ли, кем ты создан
просто дождемся ночи
ночью не видно взглядов
лопасти режут воздух
лопасти режут воздух
будущего не будет
прошлое будет стерто
переиграть, но поздно
переиграть, но поздно
жаль, мы всего лишь люди
значит, катись все к черту
лопасти режут воздух
лопасти режут воздух
пусть Карфаген разрушен
души не умирают
души уходят к звездам
души уходят к звездам
просто молчи и слушай
просто замри у края
лопасти режут воздух
лопасти режут воздух
Вадим Фомин. Частица света
а мысли все так же глохнут… а чувства все так же слепнут
награда найдет героя, осталось найти – кому
придется по вкусу жребий до срока уйти бесследно
у каждой частицы света свой собственный путь во тьму
у смерти готовы планы, у смерти готовы сметы
и как ни хотелось верить назло, вопреки всему
что созданное с любовью незыблемо и бессмертно
у каждой частицы света свой собственный путь во тьму
за каждой молитвой – пропасть, за каждой улыбкой – камень
за каждой бесценной жизнью лишь пища для жирных мух
рисуй полотно распада изломанными штрихами
у каждой частицы света свой собственный путь во тьму
Катарина Мечникова
Родилась в Москве, сейчас живёт в Гамбурге (Германия), учится в университете на молекулярного биолога. Любит географию, музыку и языки, в свободное время переводит песни на английский и немецкий языки, пишет аранжировки.